Beeldentaal
Wie een verhaal vertelt, spreekt in beelden. Het gaat daarbij om beelden die nog niet visueel zijn! Beelden spreken het gebied aan in de mens waar woorden nog geen betekenis hebben gevonden. Ze worden opgeroepen in onze emotionele laag waar we ze verbinden met onze eigen ervaringen en gevoelens: eerst 'voel' je het beeld, daarna geef je er je éigen woorden aan. Op die manier kan hetzelfde beeld, personage of verhaal voor verschillende mensen verschillende betekenissen hebben, maar voor ieder persoonlijk waardevol zijn. Ook kan de betekenis van een beeld gedurende je leven veranderen, alnaargelang de ervaringen die je opdoet. Zo laat een beeld steeds een andere kant van zichzelf zien. Als je het vooraf vastlegt in een betekenis, verliest het dit vermogen. Woorden kunnen bedreigend zijn of tekortschieten. Wat in woorden (nog) niet te zegen is, laat zich vaak wél uitdrukken in beelden. Dat maakt beeldentaal bij uitstek geschikt om opvoedkundig en/of therapeutisch in te zetten.
Het Meestergif: verhaal van een verslaving Het Meestergif is het verhaal van een verslaving. Door de ervaring met mijn vader heb ik veel geleerd over dat verwoestende mechanisme. Hoe ontstaat een verslaving? Wat richt hij aan in een mens, in zijn omgeving? Is hulp eigenlijk wel mogelijk? Maar wat werkt er dan (wellicht) en wat niet? Om het verhaal niet te versmallen tot enkel mijn eigen ervaring, koos ik ervoor om een sprookje te schrijven. Door mijn ervaringen in beelden weer te geven, geef ik iedereen de gelegenheid er zijn eigen verhaal in te lezen en zijn eigen antwoorden te vinden.
Het Meestergif: verhaal van een verslaving? Het Meestergif, hoezo verhaal van een verslaving? Het gaat toch over een koning en ridders en een geniepige begoochelaar? Als je niet gewend bent om in beelden te denken, heb je wellicht een steuntje in de rug nodig om de dubbele bodem van Het Meestergif te ontdekken. In het menu op deze pagina vind je een sleutel.
|
|